Αιδώ Πολυτεχνείο! Αιδώ Πολυτεχνείο!

Ήσουν νέος, ένιωθες την καταπίεση στο πετσί σου.

Λογοκρισία, απαγορευμένες συνάξεις, προπαγάνδα, ξύλο, ασφάλεια, φώτα σβηστά, παράθυρα κλειστά, χαφιεδισμός, ΚΥΠ, CIA, επιστρατεύεσεις, προβοκάτσιες... Αναρωτιόσουν γιατί να σου τύχει η εποχή αυτή. Ύστερα όμως έκανες το βήμα, εκείνο το πιο μακρυνό, εκείνο που σε βγάζει απ' το σπίτι σου στο πεζοδρόμιο... Αυτό μάλιστα, είναι ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, όμως ένα τεράστιο για την ανθρωπότητα. Κάθε φορά που γίνεται.

Πήγες κι εσύ εκεί που ήταν οι λίγοι, δεν άκουσες τις προτροπές των γονιών, που σου λέγαν να σκύψεις το κεφάλι και να κάνεις υπομονή, να μην αντιδράσεις, μην τυχόν και πάθεις κάτι... Θυμάσαι; Άλλαξες τα πράγματα, εσύ, οι φίλοι σου που έχασες εκείνο το βράδυ, οι γνωστοί και οι άγνωστοι που ξέφυγαν μέσα από τανκς, μπάτσους, φαντάρους κι ελεύθερους σκοπευτές... Θυμάσαι;

Ύστερα έγινες εσύ γονιός. Η εμπειρία της εποχής σε έκανε συνετό κι εργατικό, προσπαθούσες να εξασφαλίσεις ένα αξιοπρεπές επίπεδο ζωής για σένα και την οικογένειά σου. Μεγάλωσες τα παιδιά σου σ' έναν κόσμο που άλλαζε, εσύ έδινες τον καλύτερό σου εαυτό και όλα ήταν καλά, θυμάσαι;

Δεν έχω πολλά παράπονα από σένα. Ίσως να είναι μόνο τούτο: Ξέχασες να πεις στα παιδιά σου ότι η σημαντικότερη πολιτική σου στιγμή, ήταν όταν έκανες εκείνο το βήμα. Ότι η μόνη αλλαγή που κατόρθωσες να φέρεις, ξεκίνησε από την ανυπακοή. Ξέχασες... Και μεγάλωσες τα παιδιά σου ενταγμένος στις αποχρώσεις της μετ-απολίτευσης, με την παραίσθηση της συμμετοχής και, εσχάτως, με τις τύψεις της συνενοχής...

Το σημερινό Πολυτεχνείο εκπέμπει ακόμη το σήμα, όμως θα πρέπει να μιλά κανείς αρχαία ελληνικά, για να καταλάβει τη διαφορά του Άλφα-Γιώτα και του Ω-μέγα. "Αιδώ Πολυτεχνείο! Αιδώ Πολυτεχνείο!", φωνάζουν τα πάρτυ και οι εκδρομές των α και ου και των άλλων κάφρων, οι οποίοι εκπροσωπούν μια ολόκληρη φοιτητική κενότητα, κατά το κενωνία.

Διαβάζω πως η εξέγερση του Πολυτεχνείου ξεκίνησε όταν οι φοιτητές αποφάσισαν την αποχή από τα μαθήματα. Σήμερα, με την αποχή να αποτελεί θέσφατο, μάλλον κάτι άλλο πρέπει να βρούμε για να ξεκινήσουμε.

Τη συμμετοχή, ίσως;