...Και μια.

Εξωστρέφειας συνέχεια.

Μας φάγαν πάλι σήμερα οι δρόμοι. Αλλά είχε καταπληκτική φωτογραφία, ένα βοριά που καθάριζε την ατμόσφαιρα και ένα φανταστικό ηλιοβασίλεμα, που κλεφτοκοίταζα οδηγώντας για Πολύγυρο. Φαγητό μέχρι σκασμού στον Ταξιάρχη στου Τζίμη και πίσω. Τηλέφωνα και μηνύματα κατά συρροήν από χθες κι έχει βουίξει το δεξί ημισφαίριο του όσου εγκεφάλου μου έχει απομείνει από τα ξύδια.

Έχουν χαθεί οι μέρες, οι τόποι, τα πρόσωπα. Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος, είναι όλα ανάκατα στο μυαλό μου, κοκτέηλ μολότωφ που θέλω να πετάξω στην εξωστρέφειά μου και να τη βάλω φωτιά! Κι ύστερα ξανασκέφτομαι, γιατί να τα πω; Μπορώ κάλλιστα να τα κρατήσω για πάρτη μου. Μα με τέτοιο χαμό, σε καμιά βδομάδα θα τα έχω ξεχάσει.

Κι από που να ξεκινήσω; Το 2009 ήταν γενναιόδωρο, γεμάτο απ' όλα κι απάνω που πήγε να βγει, στο κύκνειο άσμα του, είχε πολλαπλούς οργασμούς!!! Πρέπει να είναι από τις πιο όμορφες γιορτές που έχω περάσει, μέχρι τις επόμενες!

Παραμονή Χριστουγέννων σε φίλους με το καρντάσι μου, σε σπίτι αληθινό, με ατμόσφαιρα οικογενειακή (τέσσερις γιούς, μπαμπάς, μαμά, γιαγιά και άλλοι φίλοι συν γυναιξί και τέκνοις), φάγαμε, ήπιαμε, συζητήσαμε... Χριστούγεννα κι αυτοκρατορικό τραπέζι από τη Τζώρτζια, μετά Εποχές για νυχτοκάματο, το κυνήγι κατέληξε με θήραμα ένα πατσά στου Μωυσιάδη, καθώς δεν τα βάζεις με τη θεά... Μετά συρθήκαμε σπίτι, για να ξυπνήσουμε με μια απίστευτη ομίχλη, που έκρυβε την πόλη των Γιαννιτσών και μια ανοιξιάτικη λιακάδα στην καρδιά του χειμώνα! Λες κι ο νεογέννητος ήλιος έβαλε τα δυνατά του να μου θυμίσει τι γιορτάζουμε πραγματικά αυτές τις μέρες...

Επιστροφή Σαλονίκη με σκέψεις για την προηγούμενη βραδιά, σε λέξεις και αγγίγματα πρωτόγνωρα και διόλου αναμενόμενα, ένα μήνυμα και μετά σιωπή. Μουσικές ταξιδίου, εκκωφαντική λιακάδα και σκόρπιες κουβέντες με φέραν στην πόλη, ξεκούραση στο σπίτι και χαλαρό τελευταίο μπάτσελορ του τελευταίου των Μοϊκανών, γιατί την άλλη μέρα... τέλος!!!

Και τι επικό τέλος! Ήταν όλοι τους εκεί, κι ο Κυριάκος κι ο Μανώλης, Βασιλάκης μικρομέγαλος,το καρντάσι μου, ο Γιατρός, ο Χαμόοοοος, ο Νικόλας κι οι κουμπάροι, ο Νεχέν και ο Μιχάλης, ο Θανάσης, οι ροκάδες, οι ντίσκο, κάτι πουκάμισα, κάτι κάλτσες, μουσικές, ποτά, χαμόοοος, χαμόοοος, φωτογραφίες, βίντεα, κι ύστερα στ' αυτοκίνητα για την πορεία προς το μέτωπο. Χαλαρό γυαλισματάκι στην Κυρία, με κοιτάει ο Χαμός και ρωτάει: "Τι τη γυαλίζεις ρε; Το γαμπρό θα πας;" Δε ζητούσες ένα κασόνι λίρες;

Ένα χιλιόμετρο πιο κάτω, η Άλφα του γαμπρού άρχισε να καπνίζει από το δεξί πίσω δισκόφρενο. Αναδιανομή κόσμου και ο γαμπρός στη Μπέμπα μου! Εγώ, το καρντάσι μου, ο Νικόλας, ο Κυριάκος κι ο Λουκάς, μουσικές, τραγούδια, κόρνες, χαμόοοος, χαμόοοοος... Το απορημένο βλέμμα του πάτερ στη γενικότερη αλητεία κατά την είσοδο στη μητρόπολη, απ' τα φυμέ τζάμια και το σέξυ λαβ ξεπετιέται ο γαμπρός κι η παρεξήγηση λύνεται.

Τι γάμος! Τι στολισμός! Τι ωραίο εκείνο το ζεστό κρασάκι με τα φρούτα! Τι μυστήριο, τι πλοκή! Επιστροφή στο σπίτι για τα προεόρτια και μετά στο "λε ζου ζου" για το πάρτυ! Διασκέδαση - Καθωσπρεπισμός 3-0! Καθαρό σκορ με άριστη διαιτησία από το μαγαζί, που θα μετονομαστεί για χάρη της νυφούλας, που με το γαμπρό και τους φίλους τους τα σπάσανε μέχρι τραχανά και μπουγάτσα κρέμα.

Δευτέρα - Τρίτη - Τετάρτη. Νο κόμεντ.

Πέμπτη, παραμονή Πρωτοχρονιάς. Ξύδια και dj Vlad vs Fufu στα Stratis Patisserie, με μια βασιλόπιτα δώρο απεριόριστα, καλοψημένα, λαχταριστά σουβλακοσουτζουκολουκανικόψωμα (μήπως να το καθιερώσεις;) κι ύστερα βόλτα στα καλύτερα σοκάκια της πόλης. Χάλκινα στην αγορά, λάτιν κρουστά στην Αριστοτέλους, χαμόοοος, χαμόοοος... Χαλάρωση στο σπίτι και αλλαγή με το καρντάσι και τον καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο μουσαφίρη μου, που πολύ χαίρομαι που τον έχω φίλο και μου ομορφαίνει τη ζωή! Από πάρτυ σε πάρτυ, ξυπνήσαμε Πρωτοχρονιά!

Χάπι νιού γήαρ! Τι να μας επιφυλάσσει το 2010;

Πρωινό ξύπνημα σε μια καταπληκτική μέρα, καφές από την καινούρια μου εσπρεσσομηχανή, κατσικάκι στο φούρνο με πατάτες, σερφάρισμα στο ίντερνετ και πρωινές μουσικές, ξυπνήματα με γέλια και φωνές, φαγητό, κόντρα καφέ και μετά βόλτα προς Αλεξάνδρεια να δω το Μήτσο'μ, γιατί θα μου 'μπαινε στραβά ο χρόνος αν δε συναντούσα τον απίστευτο, τον ανεπανάληπτο, τον ψέμα αληθινό φίλο μου. Γιαννιτσά για μπυρίτσα και για δες! Η χρονιά ξεκινάει με πολυαναμενόμενες εκπλήξεις! Χαλαρή Στέλλα, λέει. Χαλαρή ήτανε στην αρχή, μετά τα πήρε και πλακωθήκαμε. Δε βαριέσαι, γιορτάζω. Χάπη νιού γήαρ! Ο Μήτσο'μ έφυγε νωρίς, ήρθε ο Μπομπ κι ο Λεονάρντο (έχει ξεπεράσει τα όρια της επιστημονικής φαντασίας, πιάνει από μεσαιωνικό μέχρι καρτούν το θέμα), κάτι θεότητες, κάτι αστερισμοί, πάλι στο Μωυσιάδη καταλήξαμε από τα νταμάρια, που δεν περίμενα να είναι όταν πρέπει, όπου πρέπει, αλλά για δες! Τι να μας επιφυλάσσει το 2010;

Και του χρόνου!