...και οι αλήθειες σου και οι τοποθετήσεις σου και τα καλά σου; Ωωωωωωωωωωωω... Μας τα 'πρηξες!
Βρε μπας κι έχω άδικο; Πολλή μοναξιά τελευταία κι έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι. Επιλογή σου, θα μου πεις. Επιλογή μου, ναι. Αλλαγή καριέρας προβλέπει το ζώδιό μου. Λες να πάω να γίνω τελικά φαροφύλακας; Απέμεινε κανένας φάρος σ' αυτή τη χώρα;
Ονειρεύομαι ένα φάρο στην άκρη του πουθενά. Σ' ένα νησί με τα χαρακτηριστικά της Ικαρίας, που απ' ό,τι ακούω έχει σταματήσει ο χρόνος. Με ένα παντοπωλειο, ένα καφενείο, μια χασαποψαροταβέρνα, χωρίς αστυνομικό τμήμα, με ένα τόνο βιβλία, ίντερνετ και μια πρωτόπλαστη.
Εύα, μ' ακούς;
Φίλε Βάσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο όνειρο έχει ένα κουτσό ποδάρι.
Γιατί να μην έχει αστυνομικό τμήμα; Να έχει' και είναι και σταθμος χωροφύλακης με ένα ενωματάρχη παλαιικό με πηλίκιο shako και στριφό μουστάκι. Γιατι' θα ρωτήσεις.
Γιατί όταν σε πρήζει η Έυα, θα την παρατάς στο φάρο και θα πηγαίνεις στον καφενε να παίξεις θανάση εσύ, ό δάσκαλος, ο κοινοτάρχης και ο ενωματάρχης.
...το προτιμώ κουτσοπόδαρο τ' όνειρό μου. Άλλωστε, υπάρχει και η πρέφα, που παίζεται με τρεις, η δεκαοχτούρα επίσης και τόσα άλλα, υποθέτω, χαρτοπαίγνια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ θα εξακολουθώ να κοιμάμαι στο φάρο με τις πόρτες ξεκλείδωτες, εκεί που όλοι θα είμαστε γνωστοί με όλους και θα συν-υπάρχουμε, είναι δικό μου τ' όνειρο και το φτιάχνω όπως θέλω. Και προστασία δε θέλω ούτε εξουσία, να ασκώ ή να μου ασκείται.
Η πινελιά σου ευπρόσδεκτη, στο δικό σου πίνακα, στο δικό σου όνειρο, που θα σου πρότεινα να αρχίσεις να το καταγράφεις, μια και το πληκτρολόγιό σου είναι δυνατό (κατά πως λέγαν παλιά για τις πένες...).
Μια παρατήρηση μόνο: Μπήκες στο δικό μου όνειρο, που όπως έχω ορίσει από παλιά, όταν έχεις μια φαντασίωση πρέπει να την έχεις ολοκληρωμένη, για να προσθέσεις το πρήξιμο της Εύας και την αστυνομία, ήτοι, κατά τα δικά μου πρότυπα, προβλήματα. Εσύ το κούτσανες...
Βάσια,
ΑπάντησηΔιαγραφήδικό σου το όνειρο και αν πήρα το θάρρος να μπω είναι γιατί με λες φίλο από παλιά.
Ξέρεις τελικά ποίο είναι το πρόβλημα με τα όνειρα είτε είναι κουτσά είτε γλακάνε σα το Παπατζιρίτη; Το πρόβλημα είναι ότι τα βλέπουμε στον ύπνο μας ενώ τη ζωή μας την ζούμε στον ξύπνιο μας. Γι΄ αυτό μπήκα στο όνειρο για να το προσγειώσω λίγο. Γιατί ανθρώπινη κοινωνία χωρίς εξουσία αν υπάρξει ποτέ εμείς δε θα την προλάβουμε και γιατί η γυναίκα είναι το αλάτι της γης και η γκρίνια το αλάτι της γυναίκας.
Για να μην τα πολυλογώ, φίλε Βάσια, φίλη η Ικαρία και τα όνειρα αλλά φιλτάτη η Κρήτη και η ζωή και άντε να γιαγύρεις μπας και κάνουμε και καμιά βεγγέρα στο μπαλκόνι με ουσίες, οινοπνεύματα και κουβέντα (γιατί έτσι ήμαστε εμείς οι δεξιοί και τα μετράμε όλα με το προσωπικό όφελος)
...δε σ'έφταξε η αστυνομία κι η μουρμούρα τσ' αλληνής, μόνο μου 'φερες και παπάδες. Ω οι χίλιοι διαόλοι μέσα ντου για όνειρο, πορίζω ίδια εδά έτσα που μου το κατήντησες κι έρχομαι στην Κρήτη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα ξάνοιγε: έκια στο μπαλκόνι που θα βεγγερίζομε, εγώ νογάω πως τ' όνειρο θα 'ναι ζωή και η ζωή θα 'ναι όνειρο, γιατί θα μιλούμε σαν αθρώποι, λέφτεροι, ίσοι, όχι όμοιοι, φίλοι αληθινοί.
10-19/2.